یکی از صحنه هایی که همیشه خیلی از دیدنش ناراحت می شوم صحنه دویدن آدم ها به دنبال اتوبوس است. فارغ از اینکه میرسند یا نه درماندگی نهفته در نفس عمل بسیار دردناک است. 

دیدید وقتی آدم یک جای جدید حمام می رود و آب را که باز می کند، سرد است و هی شیر آب را گرم می کند و هی آب گرم نمی شود و هی گرمتر می کند و بعد یک دفعه می سوزد! و بعد هی آب را سرد می کند و آب سرد نمی شود و هی سرد می کند تا اینکه یک دفعه آب یخ می شود!؟ و هی چند بار این پروسه تکرار می شود تا اینکه بالاخره به دمای اپتیموم برسد. همین